Odpust parafialny –w Kościele katolickim to uroczystość patrona danego kościoła.
Historia:
W pierwszych wiekach ze względu na brak wolności religijnej chrześcijanie nie budowali świątyń, lecz spotykali się w domach. Od IV w. zaczęły pojawiać się kościoły, często w miejscach męczeńskiej śmierci chrześcijan lub nad ich grobami, a więc gdzie istniał kult świętych. Jeśli to nie było możliwe, troszczono się, by w kościele znajdowały się przynajmniej relikwie. W ten sposób kościoły zyskiwały swoich patronów. Dzień, w którym w liturgii wspominano owego patrona, stawał się świętem kościoła i parafii z nim związanej. Wraz z rozwojem nauki o odpustach dołączono możliwość ich zyskiwania w dzień święta patronalnego danego kościoła, a sama uroczystość zyskała miano odpustu parafialnego.
Współczesność:
Współcześnie
odpusty to uroczystości specyficzne dla Kościoła Rzymskokatolickiego w
Polsce; poza granicami kraju praktycznie niespotykane. Obecnie odpusty
parafialne kojarzą się z zewnętrzną otoczką, na którą składają się
wydarzenia religijne (suma odpustowa, strojenie kościoła, procesja),
ale także cała otoczka w postaci festynu, kramów z zabawkami i
słodyczami itp. (stąd np. zwroty typu "kupić coś na odpuście",
"odpustowy" w znaczeniu "tandetny, o małej wartości"). Jest to w pewnym
sensie nawiązanie do pochodzenia owego święta, tym niemniej często
zatraca ono charakter duchowy. Zapewne dlatego w kazaniach
tego dnia przypomina się wiernym o samym patronie oraz o możliwości
zyskania odpustu. Ażeby ułatwić świętowanie, wolno obchód liturgiczny ku
czci patrona przenieść na najbliższy dzień wolny, np. na niedzielę po właściwym wspomnieniu.źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Odpust_parafialny
foto: https://www.facebook.com/parafiaskape/photos/pcb.916310915174118/916310628507480/?type=3&theater
Alojzy Gonzaga, wł. Luigi Gonzaga (ur. 9 marca 1568 w Castiglione delle Stiviere koło Mantui w Lombardii, zm. 21 czerwca 1591 w Rzymie) – jeden z najmłodszych kanonizowanych jezuitów (SJ), obok św. Stanisława Kostki i św. Jana Berchmansa, święty Kościoła katolickiego.
Pochodził z książęcej rodziny. Był paziem na dworach w Mantui i Florencji oraz Hiszpanii (na dworze króla Filipa II). Wbrew woli rodziny wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. W 1585 roku rozpoczął nowicjat. Zmarł nie doczekawszy święceń w wieku 23 lat, opiekując się chorymi w czasie panowania dżumy w Rzymie.
W ikonografii przedstawiany jest w habicie jezuickim, białej komży z szerokimi rękawami bez szlaków. Jego atrybutami są krzyż, białe lilie, mitra książęca i trupia czaszka, a świętem liturgicznym – 21 czerwca.
W Polsce, na Górnym Śląsku, popularnością cieszyły się młodzieżowe towarzystwa pod jego patronatem, zwane Alojzjanami.
Powołanie św. Alojzego Gonzagi, obraz Guercino
